Η Εκάτη, θεά της μαγικής τέχνης στον Κάτω Κόσμο, ήταν το μοναδικό τέκνο των Τιτάνων Πέρση και της Αστερίας. Από τους γονείς της κληρονόμησε δυνάμεις πάνω στη ξηρά, τη θάλασσα και τον ουρανό. Βοήθησε τη θεά Δήμητρα στην αναζήτηση της Περσεφόνης και μετά την επανένωσή τους έγινε συνοδός της Περσεφόνης και σύντροφος του Άδη. Ήταν στενά συνδεδεμένη με τα Ελευσίνεια Μυστήρια.
Η Εκάτη συνήθως απεικονιζόταν σε σχέδια πάνω σε αγγεία κρατώντας δύο πυρσούς. Σε αγάλματα μερικές φορές απεικονιζόταν σε τριπλή μορφή. Άλλο όνομα με το οποίο ήταν γνωστή είναι Περσηίς.
Η Εκάτη είναι αρχαία ελληνική θεότητα. Από γλωσσολογικής άποψης το όνομά της φαίνεται ότι είναι ελληνικό και σχετίζεται πιθανώς με το επίθετο εκατηβόλος που αποδιδόταν στον Απόλλωνα. Υπάρχουν τίτλοι της όπως το άγγελος και το φωσφόρος. Με τον δεύτερο τίτλο πολλές φορές ονομάζεται «φορέας του φωτός».
Ο ποιητής της Θεογονίας Ησίοδος αναγνωρίζει στο πρόσωπό της την πανίσχυρη Κυρία των τριών βασιλείων: ξηράς, ουρανού και θάλασσας. Λέει, ακόμη, πως η θεά ασκούσε την κυριαρχία της από την εποχή των Τιτάνων πριν πάρει την εξουσία ο Ζεύς και οι Ολύμπιοι. Ο νέος κυβερνήτης του κόσμου την τίμησε, αφήνοντάς την στο αρχικό μεγαλείο της.
Η Εκάτη βοηθά τους πολεμιστές στον πόλεμο και τους βασιλείς στην απονομή της δικαιοσύνης. Φέρει τιμές στους αθλητικούς αγώνες, παραστέκει τους θηρευτές και τους αλιείς και μαζί με τον Ερμή, προστατεύει τα ποίμνια. Τέλος, αποκαλείται κουροτρόφος.
Σημαντική είναι η παρουσία της στον περίφημο μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης». Όπως και η Δήμητρα, ακούει τη φωνή του απαχθείσας κόρης. Την συναντά κρατώντας φως στο χέρι της και ερωτά τον απαγωγέα με λόγια που ανήκουν στη Δήμητρα, σύμφωνα με μια ορφική απόδοση ομηρικού ύμνου. Ο ποιητής αναφέρει πως και οι δύο πηγαίνουν να βρουν τον Ήλιο, τον αυτόπτη μάρτυρα.
