ΑΡΧΙΚΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕ ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΕΝΛΟΓΩΝ ΟΝΤΩΝ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
Το ερώτημα για την προέλευση του Σύμπαντος κατέχει κεντρική θέση στην ανθρώπινη διανόηση από την αρχαιότητα μέχρι και τις μέρες μας.
Στην αρχαία Ελλάδα υπήρξαν εμπνευσμένοι μύστες όπως ο Ορφέας, οι οποίοι με συμβολικό τρόπο επεχείρησαν να εξηγήσουν την πρόελευση του κόσμου και των όντων. Ακολούθως οι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι, οι οποίοι πρώτοι θεμελίωσαν την επιστημονική σκέψη, ανεζήτησαν τις αιτίες των φυσικών φαινομένων αποδίδοντάς τις όχι σε υπερκόσμιες δυνάμεις, αλλά σε φυσικούς νόμους που υπόκεινται στην ανθρώπινη έρευνα. Αργότερα βέβαια, η πλατωνική, η αριστοτελική και ακολούθως η χριστιανική σκέψη εμπλούτισαν την φιλοσοφική και επιστημονική έρευνα.
Η σύγχρονη κοσμολογία ωστόσο έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο χάρη στην ανάπτυξη επιμέρους κλάδων της. Η παρατηρησιακή αστρονομία, η κβαντομηχανική, η θεωρητική φυσική και τα μαθηματικά. Στο επιστημονικό οπλοστάσιο έχουν προστεθεί σημαντικά επιτεύγματα όπως διαστημικά τηλεσκόπια, αλλά και επιταχυντές σωματιδίων.
Η Μεγάλη Έκρηξη
Μία από τις μεγαλύτερες επιστημονικές κατακτήσεις όλων των εποχών υπήρξε η διατύπωση από τον Αϊνστάϊν αρχικά της θεωρίας της Ειδικής Σχετικότητας και ακολούθως της Γενικής Σχετικότητας.
Το κύριο φιλοσοφικό ερώτημα που ανακύπτει, είναι τι υπήρχε «πριν» από την Μεγάλη Έκρηξη. Αν όμως αποδεχθούμε ότι το Σύμπαν έχει μία συγκεκριμένη αρχή, κατά λογική συνέπεια δεν μπορεί να γίνει λόγος για οποιαδήποτε κατάσταση που αναφέρεται στο «πριν» της δημιουργίας. Εφόσον ο χώρος και ο χρόνος δημιουργούνται την στιγμή της εκρήξεως.
